Sesje RPG

Marcix

Xeron budzi się z drzemki, która trwała dłużej niż oczekiwał. Siedzisz w tej samej pozycji, pod drzewem. Nie widzisz jedynie reszty bohaterów i Abbisa. Pewnie już poszli. Ucisk na głowie przypomina ci o bandażu, który zaś przypomina ci o braku ucha. Czujesz wściekłość do elfa, który wyrządził ci tę szkodę. Teraz, gdy wszyscy o tobie zapomnieli, warto by było się zemścić...

Pikaros

Wydycham przez chwile powietrze, następnie wstaje i rozglądam się wokół

Marcix

W powietrzu unosi się zapach świerkowych igieł. Jesteś sam na polanie obtoczonej przez drzewa, widać kilka śladów ćwiczeń, jakie się tu odbywały. Wygląda na to, że zdrzemnąłeś się tuż przy ścieżce do kamiennego kręgu. Jednak jesteś pewny, że inni poszli dalej, kolejną ścieżką wychodzącą z drugiej strony polanki.

Pikaros

Idę tą drugą ścieżką z drugiej strony polanki i z ciekawością rozglądam się.

Marcix

Z początku, przechodząc przez środek polanki, zostałes oślepiony południowym blaskiem słońca. Zanim przyzwyczaiłeś się do światła wkroczyłeś znowy w cień po drugiej stronie polany. Idąc ścieżką odnosisz wrażenie, że coraz ciężej macha ci się nogami. Z czasem po bokach małej, krętej ściezki wyrastają małe skały. Po zaledwie połowie godziny skały rosną w sporych kępach, oraz są znacznie większe. Nie ma już tylu drzew, co wcześniej. Idąc pośród nich możesz już widzieć błękitne niebo, czego nie mogłeś zobaczyć, będąc w lesie wcześniej. Ścieżka staje się coraz bardziej stroma, a ty musisz się miejscami wspinać po wystających korzeniach. Kilka razy się potknąłeś. Masz przed sobą do pokonania jakąś wyjątkowo uciążliwą górę.

Pikaros

"Szlag mnie trafi ... " - mówię i staram się iść dalej.

Marcix

Kolejne pół godziny spędzasz na, twoim zdaniem, traceniu czasu pomiędzy drzewami i skałami. Wreszcie docierasz na sam szczyt wzgórza. Czyste niebo, bez żadnej chmury. Dookoła same skały i jakieś krzaczory. Najgorsze jest to, że dotarłeś do ziemistej drogi, mając jej dwa końce po lewej i prawej. Ponadto zauważasz resztki ogniska.

Pikaros

Podchodze i sprawdzam czy jeszcze wszystko jest cieple i szukam czy nie ma jakis pozostawionych rzeczy przez obozowiczow

Marcix

Resztki jedzenia, a popiół jeszcze lekko ciepły. Byli tutaj przynajmniej pół godziny. Wchodząc na środek wzgórza zauważasz, że droga ciągnie się od nieskończonych lasów po twojej prawej stronie aż po horyzont na lewo, w stronę jakiejś dalekiej wioski obtoczonej polami.

Pikaros

zabieram jedzenie nastepnie konsumuje i biegne w kierunku miasta

Marcix

Niektóre elementy pozostałej żywności nie wyglądały zachęcająco, tak więc zjadłeś tylko nieruszone produkty. W większości były to jagody czy inne owoce lasu. Może głód nie będzie ci doskwierał przez następną godzinę. Ważne, że masz możliwość zajęcia żołądka czymkolwiek, co da się zjeść ze smakiem. Po piętnastu (z groszami) minutach grzania z rozwianymi włosami czujesz zadyszkę. Przynajmniej przetestowałeś swoje nowe ciało. 15 minut poprzedzone odpoczynkiem... To limit, w którym możesz zmieścić pogoń lub ucieczkę - odezwał się twój zabójczy charakter. Nie możesz biec dalej. Po chwilce odsapnięcia przerzucasz się z biegu na lekki spacerek. Na drodze przed wioską (jesteś już w połowie jej długości) spotykasz wieśniaka ze słomianym kapeluszem. Sądząc po jego niepewnej minie musiał widzieć pokaz twoich zdolności fizycznych. Wraca do rozkopywania kawałku nagiego pola swoją motyką.

Pikaros

Podchodzac do wiesniaka pytam sie - Co to za miasto?

Marcix

Wieśniak przerywa pracę, odwraca się robiąc wielkie oczy, po czym wybucha śmiechem.
-Hoho, dobre sobie. Ta wioska jest zdecydowanie za mała, aby mieć jakąś nazwę.- wyczuwasz lekką kpinę z jego strony. Po chwili jednak to się zmienia i tłumaczy normalnym głosem:-Elfy mówią na nią "Ezpat", co oznacza "za górą".

Pikaros

Mógłbyś coś przybliżyć ? - mówię.

Marcix

-A co mam przybliżać? Ze względu na sąsiedztwo granicy, przebywają tu ludzie zarówno jak i przedstawiciele twojej rasy. Wybrałeś się na podróż ze swojego kraju i nie wiesz, co cię czeka po wyjściu z jego obszarów? Bardzo dziwne. Rzadko spotykam takich wędrowców.