Sesje RPG

Pikaros

-Ale w tym ?

Marcix

-Nagrodą było coś do jedzenia. Nie było mowy o noclegu.

Pikaros

-W takim razie dzięki za gościnę- mówię i wychodzę z karczmy idąc w stronę góry, aby spróbować tam się przespać.

Marcix

Znowu czeka cię mała wędrówka. Wychodzisz na ciemną drogę. Ostatni ludzie kręcą się jeszcze po okolicy. Niedługo nadejdzie pora nocy, w której każde przeciętne stworzenie śpi. Gdy tylko twoje oczy przywykły do mroku, po raz drugi mijasz pola. Tym razem wyglądają inaczej, nieco mroczniej, mimo księżyca w pełni. Niektóre samotne głazy albo grudy ziemi kojarzą ci się z małymi, skulonymi gnomami gotowymi rzucić co się do twarzy. Przebyłeś już połowę dystansu, gdy nagle usłyszałeś ciche chrząknięcie, zdaje się, za jednym z głazów, którego właśnie minąłeś.

Pikaros

Powoli podchodzę do głazu

Marcix

Schodzisz z drogi, która okazuje się być nieco wyżej od poziomu pola. Zza prawej strony skały (tej od strony wioski) wyszedł bezszelestnie mały, szkaradny ludzik skradający się między grudkami ziemi trzymając w dłoniach końce szarej, szmacianej szaty. Po kontakcie wzrokowym z tobą jego skupiona mina zamienia się w szczękościsk z wybałuszonymi oczami. Zaraz po tym stwór (nie masz pojęcia, jak go inaczej nazwać) obraca się szybko na pięcie, po czym podwijając wyżej swoje łachmany ruszył (niemal biegnąc) w przeciwnym kierunku, znikając za zamszoną skałą.

Pikaros

Biegne za nim i proboje go zlapac

Marcix

Obiegasz głaz dookoła, ale po skrzacie ani śladu. A przecież musi gdzieś tu być. Gdyby oddalił się, zauważyłbyś to napewno. W pobliżu nie ma innych przeszkód, za którymi mógłby się skryć.

Pikaros

Pomyslalem ze mam halucynacje , ze moze mi sie tylko wydawalo i dalej zmierzam w strone gory

Marcix

Po odwróceniu się w kierunku, z którego szybciej dostałbyś się do drogi znowu zauważasz małego skrzata, wygląda na to, że tego samego. Tym razem trzyma w rękach spory kamień, rzucając się z nim na ciebie.

Pikaros

Staram się unikać jego ataku i przygwoździć go do ziemi

Marcix

Kamień wielkości jego głowy niechybnie potłukłby ci kolano bądź trafił w coś ważniejszego, gdyby nie twoja interwencja. Zamach rzucił skrzatem w miejsce, z którego przed chwilą uskoczyłeś. W tej wychylonej pozycji był stosunkowo łatwy do powalenia na ziemię. W chwili przewrócenia wypuszcza kamień przed siebie. Z kolanem na jeco plecach uniemożliwiasz mu ucieczkę. Kaptur spada mu z głowy i opada na plecy odsłaniając ciemnozieloną, płaską, zmarszczoną głowę z długimi, sterczącymi uszami i z niewielką ilością szarych, oblepionych błotem włosów (to mistrz Yoda! xD). Wykonuje kilka spazmatycznych ruchów, ale nie udaje mu się oderwać od ziemi.
-Aaach! Puszczaj mnie, popaprańcu!- odezwał się niespodziewanie, zaprzestając prób ucieczki i głośno sapiąc przy ziemi.

Pikaros

- Puszcze cię tylko wtedy kiedy ty mi powiesz dlaczego mnie zaatakowales ?

Marcix

-Haaa, to ty mnie zaatakowałeś! Jak ja ma wychodzić z kryjówek, jak wszyscy od razu się na mnie rzucają? Wytłumacz mi to.-- w jego skrzekliwym głosie dostrzegalna była nutka ironii i paranoi.

Pikaros

- Przepraszam cie ale to ty wziales kamien i rzuciles sie na mnie nie mialem zadnych zlych zamiarow wobec ciebie