Sesje RPG

Marcix

-Wszyscy tutaj zgromadzeni, oprócz mnie, są legendarnymi bohaterami wezwanymi, by chronić największe królestwa tego świata. Niestety, prawie wszystkie zdolności, które mieli za poprzedniego zycia, poszły w niepamięć. Domyślam się, że ciebie to też dotyczy, ale zawsze warto sprawdzić. Czy chcesz wypróbować się w walce?- powiedział Abbis.

cerber

Patrzę na pokiereszowanych towarzyszy a potem bez przekonania na Abbisa.
- Jeżeli jest to konieczne to spróbuję. Jednak wolałabym pominąć ten sprawdzian i oszczędzić sobie niepotrzebnych blizn.

Marcix

-Jak sobie życzysz. Zaznajamiając się w waszymi pozostałościami po legendarnych mocach dochodzę do wniosku, że możemy teraz iść w dalszą drogę. Zostawię was w pewnym miejscu, z którego sami poprowadzicie swoje losy. Nie ma niczego innego, bogatszego w doświadczenie, niż zdanie się na własną rękę. Gdy uznam, że jesteście dostatecznie silni, odnajdę was, przy pomocy tego kamienia.- elf pokazuje wam dziwny, okrągły kamień, chyba z tego samego ciemnego materiału, co otoczaki z magicznego kręgu. Jest na nim wyryty dziwny symbol.
-Widząc zdolności Mystery'ego, odnoszę wrażenie, że będzie najlepiej mogł chronić tego przedmiotu. Gdy będziecie chcieli mnie wezwać, a róbcie to tylko wtedy, gdy będziecie chcieli się czegoś dowiedzieć, lub nauczyć, połóżcie kamień na ziemi, głęboko w lesie, po czym wymówcie moje imię. Widząc wasze postępy, w pewnej chwili uznam, że jesteście gotowi wtajemniczyć się w sprawy międzypaństwowe i wypełniać związane z tym obowiązki.- Abbis wyciąga rękę z tajemniczym kamieniem w stronę Mystery.

Angelo

-Dziękuje, że darzysz mnie takim zaufaniem, postaram się Cię nie zawieśc- mówię to do Abbis'a jednocześnie chowając kamień do kieszeni.
-A mógłbyś nam jeszcze powiedziec, gdzie moglibysmy się teraz udac by sie odpowiednio wyposarzyc oraz nauczyc czarów- pytam

Marcix

Kamień jest cięższy, niż wygląda.
-Jak na razie będziecie ze mną iść. Nie ma powodów do obaw.- odparł elf.
-Chodźmy zatem.- Abbis rusza ścieżką po drugiej stronie polanki, której widocznie nikt nie widział.

Dargo

wstaję z ziemi i bez słowa sprzeciwu ruszam za Abbis'em

Drakonir

Ruszam za Abbisem rzucając ciche pytanie:
- A kiedy nauczę się magii?

cerber

Idę z wszystkimi.

Angelo

podążam za resztą grupy

Marcix

-Mówiłem, jak zdobędziesz więcej doświadczenia. Naucz się słuchać, a nie mówić.- odparł ironicznie Abbis, ruszając dalej, ścieżką. Xeron został na polanie.
-Idziesz, czy nie?- krzyknął elf pzrez ramię do Xerona.

Angelo

"Jaki ten Abbis jest irytujący, mógł Satanael'owi chociarz pokazac jakiś łatwy czar, chocby do rozpalania ogniska, bo mag bez znajomości magii to tylko chodząca ofiara"

Drakonir

- Szkoda, Abbisie, że nie chcesz mnie nauczyć czarów... Jak pewnie wiesz, jestem pojętnym uczniem. Ale tak to bywa, na razie pozostaję mięsem armatnim. - mówię z odczuwalną dozą smutku.

Marcix

-Chyba pójdziemy bez Xerona.
Abbis prowadzi Ninę, Mysterego, Dargo, oraz Satanaela ścieżką. Idziecie mniej więcej godzinę przez iglaste, gęste lasy skąpane w blasku słońca znajdującego się wysoko, na środku błękitnego, prawie bezchmurnego sklepienia, gdy nagle teren zaczyna się podwyższać. Stopniowo drzewa zaczynają ustępować skałom i kamieniom. Wszyscy bohaterowie (wraz z Xeronem, który został na polanie) stają się coraz bardziej głodni. Xerona, dodatkowo, łapią nudy, od ciągłego siedzenia przez ponad sześdziesiąt minut. Abbis zwraca się do grupki, która z nim idzie:
-Za tym wzniesieniem, zwanym przez miejscowych "Wzgórzem Kresu", lub "Wzgórzem Granicy", znajduje się teren niedawno podbitej prowincji orków. Tam nie bedzie już tak bezpiecznie jak tutaj. Póki co, na szczycie zrobimy sobie postój.

Drakonir

- Co z Xeronem? W lesie jest niebezpiecznie po zmroku... Jeśli zaatakuje go dzikie zwierzę, co wtedy zrobi? Został sam...

Angelo

-Teraz tylko wystarczy rozpalic ognisko oraz złapac jakiegoś zwierza na kolację, hmmm kto temu podoła?- mówią dosyc głośno by każdy był w stanie mnie usłyszec