Sesje RPG

Marcix · Wysłany: Pon 16:27, 23 Mar 2009 Temat postu:

-No dobrze, jak chcesz. Ale nie darzą tutaj sympatią magów mroku... No, kontynuuj.

Varin

Nie odpowiadam.
Szukam jakiegoś pagórka, z którego mógłbym widzieć całą wioskę. W jego poszukiwaniu okrążam teren wokół wioski. Staram się uważać i dobrze rozglądać.

Marcix

Z lewej strony wioski znajdujesz usypany wał z ziemi wtapiający się w palisadę dookoła wioski. Obchodząc wioskę dookoła zauważasz, że do wioski prowadzi tylko jedno, postawione luzem wejście. Przechodząc obok wału napotykasz grupkę dzieci bawiących się w bliżej nieokreśloną grę. Na razie są zbyt zajęte zabawą, aby zwrócić na ciebie jakąkolwiek uwagę. Słyszysz cichy śmiech Draatisa, gdy jedno z dzieci nie patrząc do przodu w biegu uderza głową w drzewo o skorupiastej korze.

Varin

Liczę dzieci.
- Upozorujmy rozszarpanie przez wilka czy inne zwierzę. Dzieci nie stawiają oporu. - Do szeptu dodaje krzywy i obrzydliwy uśmiech.

Marcix

-Mwahaha... Mam tutaj sprowadzić wilki?- odpowiedział nekromanta z lekką drwiną.

Varin

Liczę dzieci ponownie.
- Poćwiczmy na dzieciach, jeżeli mi wyjdzie, zapolujemy na coś trudniejszego. - Moja twarz nie wyraża żadnego uczucia.

Marcix

-Jak chcesz.- bez przeszkód udaje ci się policzyć dzieci. Nie jesteś jednak pewien, ile dokładnie ich jest. Ich ilość waha się w granicach 5-6. Nagle dziecko, które uderzyło się w drzewo pośród ogólnego śmiechu i zadowolenia, przerzuca na ciebie wzrok. Chwilę patrzy w milczeniu, po czym jako jedyny obserwator pokazuje ciebie palcem.

Varin

Wpatruję się dziecku w oczy. Staram wyobrazić sobie jego mózg przeżerany przez ciemność i urzeczywistnić to.

Marcix

Twoje fantazje nie znajdują ujścia w rzeczywistości. Reszta dzieci obraca się w kierunku, w którym patrzy ich rówieśnik. Zaraz po zobaczeniu ciebie ruszyły w stronę wioski krzycząc niezrozumiałe słowa, zapewne w języku krasnoludów.
-Jestem do twojej dyspozycji.- powiedział Draatis. -Po kiego tak stoisz? Nawet nie pozwalasz mi zrobić tego za ciebie.

Varin

Robię krok w lewo dając miejsce Draatisowi. Gdy to robi, ja przyglądam się dokładnie.

Marcix

Draatis zamyka oczy, po czym dzieci zaczynają padać na ziemię, niczym szmaciane kukły, nie wydając przy tym żadnego odgłosu.
-Ach, jakie to urocze. Pewnie chcesz mnie się spytać, czy je zabiłem?- odpowiada po chwili zebrania sił.

Varin

- Nie, nie ciekawi mnie czy ich zabiłeś, lecz co im zrobiłeś, a także jak. - Spoglądam to na dzieci, to na Draatisa.

Marcix

-Przypomnij sobie gobliny. Oszołomiłem je napływem energii umysłowej. To samo z dziećmi, niedaleko im od goblinów, więc było równie łatwo. Hihihi... Wktótce też się tego nauczysz...

Varin

- Wypłynął duże konsekwencję gdy zabiję jedno z nich? - Pytam, oglądając oczy dziecka, które pierwsze mnie zauważyło.

Marcix

Niestety, z tej odległości nie jesteś w stanie zobaczyć oczy leżącego w trawie dziecka. Draatis mówi:
-Zabijmy tylko część z krasnoludów zdolnych do walki. Potrzebujemy silnej armii. Mwahahaha!- zaśmiał się mając na myśli coś w kontekście.