Sesje RPG

Marcix

Nekromanta mówi cicho do ciebie:
-Cholerne gobliny. Nie wiem, jak zareagują. Poczekaj.- Draatis siada krzyżując nogi i zamyka oczy. Po chwili mówi, nie podnosząc powiek:
-Jeden już zemdlał... Hehehe...- ciekawość cię zżera, co się dzieje za skałą.

Varin

- Czary mary? - Mówię do siebie.
*Może i ja otwarty nie jestem, ale skoro ma tyle wiedzy to wydusiłby to z siebie...*
Wpatruję się w mężczyznę... zaciekawiony.

Marcix

-Drugi też nieprzytomny, a trzeci zwiał. Droga wolna.- rzekł Draatis, po czym otworzył oczy i spokojnie wyszedł za skały.

Varin

- Mam nadzieję, że wszystko mi później opowiesz... - Powiedziałem do nekromanty. Wyszedłem tuż za nim ciekawy jak wygląda sytuacja za skałą.

Marcix

Wychodząc za skałę zauważasz dwa małe ciała goblinów leżących przy malutkim, rozpalającym się ognisku. Obok ogniska leży sporych rozmiarów worek.
-Heh... Wcześniej ich tutaj nie widziałem... Widocznie się tutaj niedawno sprowadziły- powiedział twój mroczny kompan idąc dalej ścieżką.

Varin

Zapominając o nekromancie podchodzę do worka i zaglądam do niego w poszukiwaniu czegoś ciekawego.

Marcix

Lniany worek okazuje się być wyścielony fermentującą trawą, w której znajdujesz pokaźną ilość ryb i grzybów. Podchodząc do worka zauważyłęś także sztylet leżący w pobliżu prawej ręki spiczastouchego, zielonego goblina z twarzą w piachu. Drugi goblin, z językiem na wierzchu, trzyma jeszcze w rękach gruby kij leżąc na plecach.
-Idziesz?- zapytał się nekromanta przystając i odwracając się do ciebie.

Varin

Łapię sztylet w lewą i kij w prawą, a następnie ruszam za nekromantą dalej.

Marcix

-Interesują cię takie badziewia?- nekromanta widocznie jest zdziwiony. -No cóż, sam zobaczysz, znajdziesz lepsze rzeczy.- Powoli zbliżasz się z nekromantą do potężnej twierdzy. Kolor kruszca, z jakiego są zrobione mury i wieże jest lekko niebieskawy. W wyższych punktach trzepocą fioletowe flagi. W końcu docieracie pod wysoką na 5 i szerokie na 7 metrów drewniane wrota. W obu skrzydłach wbudowane są małe, zasunięte otworki. Draatis uderza kilka razy pięścią pod jeden z nich.
-Nie wspominaj nic o tym, że zostałeś wskrzeszony.- rzuca szybko nekromanta. Tuż po tym zasuwka z otworka usuwa się w lewo, a na jej miejscu widać parę piwnych oczu.
-Czego chcecie?- odezwał się zgryźliwy głos starej kobiety.
-Wpuść nas, Fredio.
-Ach, to ty, Draatisie. A kim jest ten drugi?
-To mój uczeń. Dopiero zacząłem go uczyć. Proszę, otwórz drzwi.- zagadał Draatis.
-Niech ci będzie. Wchodźcie.- słychać metaliczny trzask przestawianych zamków i łańcuchów, po czym otwierają się drzwi wbudowane we wrota. Znajdują się one za drugim otworem, tak więc nic dziwnego, że ich nie widziałeś. Twój przewodnik znika w otwartych drzwiach, po czym wychyla się z nich głowa staruszki spowita w czerwoną chustę. Oglądając twoją twarz mówi do ciebie:
-Może coś wypijesz? Jesteś bardzo siny...- z drugiej strony wrót słychać skromny głos Draatisa:
-Nie, dziękuję, już dzisiaj jadłem.- staruszka robi bliżej nieokreśloną minę.

Varin

Ignoruję kobietę. Podążam w milczeniu za nekromantą.
Ciekawość zżera mi ciało...

Marcix

Podążasz za Draatisem brukowaną drogą przez dziedziniec z licznymi drzewami i krzewami. Spacerują tam czarodzieje w fioletowych togach. W końcu dochodzicie do przeogromnej wieży, która przyciągnęła poprzednio twoją uwagę jako największy obiekt twierdzy. Prowadzą do niej liczne drzwiczki ustawione po bokach ściany. Wchodzisz za nekromantą przez pierwsze z nich. Drzwi zamykają się same za tobą. Okazuje się, że jesteście w okrągłej, wielkiej sali. Na od każdych drzwi prowadzi czerwoni dywanik aż do środka sali, gdzie znajdują się spiralne schody prowadzące do góry. Tutaj także jest kilku czarodzieji.
-Tutaj nauczysz się sztuki magii, wiem bowiem, że drzemie w tobie wielki potencjał. Tak na prawdę nauczysz się tutaj tylko podstaw wymaganych do rozpoczęcia moich nauk.- powiedział Draatis.
-Jakieś pytania?

Varin

Ucieszony mówię - Coś porządnego, jeżeli byś mógł - Wskazując me ubranie prosiłem o coś nowego - Dasz mi coś lepszego niż to? - Dodałem wyciągając w jego kierunku kij i sztylet.

Marcix

-W swoim czasie. Wszystko w swoim czasie- odparł Draatis ruszając po czerwonym dywanie w stronę schodów po środku sali.

Varin

- Więc pytań nie mam - Dodałem.
Podążam za mężczyzną.

Marcix

Razem wchodzicie po schodzach w górę. Wchodzicie do małego, okrągłego pokoiku, z którego wychodzi pięć zdobionych par drzwi równomiernie rozłożonych po bokach.
-Jakiego rodzaju magii chciałbyś się uczyć?- pyta nagle Draatis.