Sesje RPG

Varin

- A więc zacznijmy od dzieci. - Wstaję i dodaję - Naucz mnie. Wytłumacz.

Marcix

-Co? Od dzieci? Nawet nekromanci mają swój honor. Najpierw udowodnij mi, że jesteś godzien swojego stanowiska.- powiedział Draatis z kpiną.
-Będą sytuacje, w których będziesz musiał poradzić sobie sam. Najpierw sprawdzę twoją samodzielność. Czy mam ciebie opuścić, pozwolić ci przez chwilę działać na własną rękę?

Varin

Spoglądam na najbliższe dziecko. Próbuje skumulować energię na prawej dłoni, kierując tam swój umysł.

Marcix

Niestety, nie masz odpowiednich umiejętności, aby uczyć się czarów na własnym doświadczeniu.
-Co próbujesz zrobić?- przerywa ci nagle Draatis.

Varin

- Cóż... Czarować. - Mówię leniwym głosem patrząc prosząco na Draatisa.

Marcix

-Hah, po raz kolejny ci mówię, żebyś pokierował moje zdolności tam, gdzie trzeba. Po prostu mów, kogo mam zabić.- robi chwilę przerwy na przełknięcie śliny -Masz jeszcze drugą możliwość, zaczekam na ciebie w tym lasku przy górskich schodach, a ty dostaniesz ode mnie zadanie. Zgadzasz się na to?

Varin

- Bardziej skomplikować mi tego krótkiego życia nie mogłeś... Niech będzie zadanie.

Marcix

-Dobrze. Przygotwałem się na taką możliwość. Proszę, oto kartka. Nie zgub jej.- Draatis zaczyna się stopniowo oddalać w przeciwną do wioski stronę.

Varin

- Ale ja czytać nie umiem. - Mówię spoglądając na kartkę.

Marcix

Na kartce widzisz zdania:

"-ukradnij kryształ z pomnika znajdującego się pośrodku wioski
-zdąbądź 100 sztuk złota
-namów krasnoluda (najlepiej uzbrojonego) nadającego się do walki, aby poszedł razem z tobą w drodze powrotnej

Nie śpiesz się, masz na to cały dzień i noc."

Widocznie umiesz czytać pismo ogólnokrajowe. Draatis oddala się, po czym znika za drzewami. Musisz zapamiętać strony, w które masz wrócić po wypełnieniu zadania - las za usypanym wałem.

Varin

- Zacznijmy od dzieci. - Mówię do siebie oglądając dobrze miejsce gdzie wyruszył Draatis.
Ukręcam karki każdemu dzieciakowi, po czym przenoszę je gdzieś na skraj lasu. Urywam im łby oraz inne kończyny by upozorować rozszarpanie przez jakiegoś okrutnego potwora. Wszystko to robię ostrożnie by jak najmniej się ubrudzić, zakrwawione zostawiam tylko dłonie.
Biegnę do wioski i staram się poinformować kogoś o dzieciach, po czym wskazuję którędy mogą się do nich dostać. Czekam przy bramie, aż wszyscy ciekawi pójdą w tamtą stronę.

Marcix

Z ukręceniem karków nie było problemu. Nie udaje ci się rozszarpać dzieci tak, jak zaplanowałeś, ale i tak wyglądają masakrycznie. Zgodnie z planem, udaje ci się nie pobrudzić aż tak bardzo. Dostajesz 4 punkty doświadczenia za pomysł i jego wykonanie, a nie za zabicie istot żywych. Trafiasz pod bramę, zauważa to rudowłosobrody strażnik. Ma dużą, okrągłą, drewnianą tarczę, oraz ogromny młot, prawdopodobnie jego końcówka jest zrobiona z kamienia. Zanim zdążyłeś coś powiedzieć, krasnolud krzyknął do ciebie z powiększonymi źrenicami:
-Czego znowu chcecie! Zostawcie nas! Jeszcze chwila i rozwalę ci łeb!- kilku innych strażników zbiegło się zza bramy. Jeden z nich ma włócznię dwa razy większą od siebie, kolejny ma podobną tarczę do pierwszego, ale trzyma w ręce miecz, a jeszcze jeden wygląda na zwykłego cywila, ma na sobie skórzaną kurtkę, jest łysy, a jego broda jest szarego koloru. Zwraca się do ciebie grubym głosem:
-Po co tu przychodzisz? Kim jesteś? Jeżeli nie odpowiesz, wątpię, żebyś wyszedł stąd żywy.

Varin

Zakrywam głowę pod rękami.
- Potwór! Potwór! Tam! Pomóżcie! - Wskazuję miejsce, gdzie leżą zwłoki dzieci.

Marcix

-Od kiedy jesteście tacy dobrotliwi? Gdzie ten potwór? Zaprowadź nas, ale bez żadnych sztuczek.- powiedział spokojnie szary krasnolud, po czym reszta zentuzjazmowała się trochę. Niestety, nie widać stąd miejsca uprzednio przygotowanego przez ciebie.

Varin

- Tam panie! Tam! - Wskazuję palcem i idę powoli w tamtą stronę.
*Psia mać, będzie trzeba coś wymyślić.*