Sesje RPG

Dargo

-Sypialnie być tam.- Ogr pokazuje ci palcem na drzwi, o których już wcześniej mówił ci człowiek. -Ty nie myśleć nawet o włamywaniu bo ja zaprzyjaźnić cię z Berta!- Mówiąc to ogr wyciąga zza pleców olbrzymią kolczastą maczugę (dużo większą od ciebie) której jakimś cudem wcześniej nie zauważyłeś. Na samą myśl oberwania takim orężem przeszły cię ciarki. -Mi być tu wygodnie i nie chcieć mi się stąd ruszać... Skarbiec być zamknięty a schody na górę być tam.- Ogr wskazuje kolejne drzwi i najwidoczniej nie ma najmniejszego zamiaru ruszać się z miejsca.

Marcix

-Dlaczego miałbym was okradać? Przecież jesteście moimi wspólnikami.- mówiąc to, zmierzam w kierunku schodów, w celu wydostania się na zewnątrz.
-Narazie, Grang!

Dargo

-Paaaa!- Odpowiada ogr machając do ciebie wielkim łapskiem.
Po otwarciu drzwi prowadzących do wyjścia, twoim oczom ukazują się wąskie, kręte schody, których pokonanie zajmuje ci dobre 20min, po czym dostajesz lekkiej zasapki. Gdy docierasz wreszcie na szczyt schodów, okazuje się, że jesteś w starej krypcie, której na dodatek nadal znajdują się stare trumny i najprawdopodobniej nie są one puste. Na samą myśl o trupach tam się znajdujących dostajesz gęsiej skórki i lekko panikując chcesz opuścić te jakże zimne i mroczne cztery ściany, porośnięte pajęczynami i oświetlone przez zaledwie jedno malusieńkie okienko...

Marcix

*Brr... Pewnie celowo wybrali takie miejsce. Nikt normalny by tu nie został dłużej niż minutę.* - pomyślałem, ostrożnie klucząc między trumnami w kierunku okienka. Po rozglądnięciu się przez nie szukam wzrokiem wyjścia, a przy okazji czegoś cennego. I możliwie jak najmniejszego.

Dargo

Gdy wyjrzałeś przez okienko w pierwszej chwili oślepiło cię dzienne światło. Gdy już się do niego przyzwyczaiłeś, dostrzegłeś liczne drzewa znajdujące się w zasięgu wzroku, najwidoczniej były one zasadzone przez ludzi ponieważ znajdowały się w bardzo równych odstępach. Pomiędzy drzewami było widać jednak jeszcze mnóstwo nagrobków wyrastających z ziemi i kilka większych "rodzinnych" grobowców. Od razu skojarzyłeś, że znajdujesz się na cmentarzu. Po zakończonych oględzinach, odwracasz się i zauważasz lekko uchylone, masywne stalowe drzwi. Podczas rozglądania się po samej krypcie nie znajdujesz nic interesującego.

Marcix

Otwieram drzwi na tyle, żeby się przez nie przecisnąć, a następnie przymykam je do poprzedniego położenia. Wertuję wzrokiem ponad nagrobkami w poszukiwaniu jakiegoś wyjścia z cmentarza. Jednocześnie patrzę na układ jakichkolwiek ścieżek, może mi jakoś pomoże.

Dargo

Krypta z której właśnie wyszedłeś, znajduje się na jedynej ścieżce biegnącej przez całą długość cmentarza. Gdy spoglądasz w lewą stronę zauważasz bramę i ogrodzenie cmentarza w nie tak daleko w dolinie małe miasteczko pełne budynków z czerwonymi dachami.

Marcix

Wyruszam ścieżką w lewo od krypty, kierując się w stronę zabudowań. Zwracam uwagę na wszelkie uprawy w jego okolicach, oraz przedstawicieli rasy dominującej w owym miasteczku, w końcu nie każdy lubi niziołków. Aby nie otępiać umysłu nudą, pogwizduję sobie jakąś melodię w wesołej tonacji.

Dargo

Idąc prostą ścieżką mijasz pola złocistej pszenicy. Najwidoczniej wieśniacy z miasteczka będą niedługo przygotowywać się do zbiorów. Pogoda jest wprost idealna. Na niebie tylko kilka obłoczków, a słońce świeci oświetlając całą dolinkę. Zauważasz również, że miasto jest otoczone polami uprawnymi ze wszystkich stron, a za nimi rozciągają się lasy. Wygląda do dosłownie jakby miasto znajdowało się w środku lasu. O dziwo aż do samego miasta nie spotykasz żadnego przedstawiciela jakiejkolwiek rasy. Dopiero przy małym mostku przed wejściem do miasteczka postrzegasz dwóch identycznie ubranych ludzi, którzy wystawiają w twoją stronę naostrzone halabardy zatrzymując cię.
-Stać! Kto idzie?! I czego tutaj szukasz?!- Mówi jeden z nich bacznie ci się przyglądając.

Marcix

-Eee... Kto, ja? A nie widać? Jestem niziołkiem. Guntal, do usług. Jestem podróżnikiem, któremu przed chwilą skończył się prowiant. Chciałbym kupić od miejscowych chłopów trochę jedzenia, może znalazłbym jakąś tymczasową pracę... Sądząc po dojrzewających plonach, na pewno się jakaś znajdzie.- nagle staję się bardziej ofensywny, pomimo wyciągniętych w moim kierunku halabard -A panowie to kto?- świdruję dwóch ludzi wzrokiem, raz jednego, raz drugiego.

Dargo

Jeden ze strażników mówi do drugiego:
-Czy to czasami nie niziołek ostatnio próbował okraść maga Kelorna?- Po czym odwraca głowę ponownie w twoim kierunku. -A może to ty jesteś tym idiotycznym złodziejaszkiem, Gultanie?!- Mówi lekko podirytowany. Po chwili zastanowienia jednak mówi. -Niech będzie... Wpuścimy cię, ale spróbuj zrobić coś głupiego, a na pewno członkowie straży miasta Syndyrondu dorwiemy cię i nie skończy się to dla ciebie przyjemnie! Zrozumieliśmy się?!- Mówi, po czym obaj jakby zostali wystrzeleni ze sprężyny wracają na swoje poprzednie miejsca stając na baczność i torując ci wejście do miasta.

Marcix

-Ma się rozumieć, ale najprawdopodobniej musieliście pomylić mnie z jakimś Gultanem. Wśród niziołków jest wiele podobnych do tego imion... A właśnie, nie znacie może mojego krewniaka Gantula? Ostatnio wielu z nas wybrało się w te rejony.- zagaduję strażników dla niepoznaki -Eh, pewnie nie kojarzycie go. Dla was, ludzi, nasze imiona brzmią tak samo.- kończę wypowiedź z udawaną frustracją, a następnie wybieram się do środka mieściny.

Dargo

-Najwidoczniej tak a teraz zmiataj już stąd.- Odburknął jeden ze strażników. Gdy tylko przechodzisz przez bramę, twoim oczom ukazuje się prosta uliczka z licznymi kramami po obu jej stronach. Niestety im twój wzrok zaczyna sięgać dalej, twoim oczom ukazuje się nieprzyjemny widok, bowiem na końcu uliczki znajduje się szubienica... Najwidoczniej władze tego miasta umyślnie poddają karze zbrodniarzy w najbardziej zaludnionym miejscu, dla przestrogi innym. Od szubienicy droga rozgałęzia się na dwie strony. W lewo prowadzi najprawdopodobniej w kierunku budynków mieszkalnych i różnych pracowni oraz karczmy. W prawo zaś prowadzi do schodów, którymi kolejno można dotrzeć do dzielnicy portowej.

Marcix

Zanim wejdę na rozwidlenie drogi, rozglądam się jeszcze za jakimś obleganym przez klientów kramem. Gdy taki znajdę, podchodzę do niego szukając wzrokiem potencjalnych obserwatorów. Następnie przeglądam wystawiony na sprzedaż towar, kątem oka obserwując sprzedawcę i resztę klientów, z nastawieniem na dojrzenie jakiejś grubej sakiewki, lub innej cennej rzeczy.

Dargo

Nie udaje ci się niestety znaleźć specjalnie obleganego kramu. Zauważasz natomiast, że każdy sprzedawca oferuje zupełnie inne towary, co jednoczenie niweluje wśród nich konkurencję. Jedna starsza pani sprzedaje warzywa, następna babcia zaraz obok niej owoce. Inny zaś chudy facet, troszkę zgarbiony sprzedaje jakieś dziwne buteleczki z nieznanymi ci płynami. Następny brodaty gość z fajką sprzedaje stare książki i zwoje. Dalej spostrzegasz umięśnionego krasnoluda sprzedającego broń. Jedyne co przychodzi ci do głowy to to, że na tym targu naprawdę można znaleźć chyba wszystko co tylko by się chciało.