Sesje RPG

Marcix

Nieco zdziwiony, zastanawiam się, jak bardzo mija się sposób ćwiczenia kradzieży na kukłach z prawdziwymi realiami.
*Ah, te ich fanaberie...*
Podchodzę do jednej z kukieł i odrywam z niej 3 drzazgi, różnych wielkości. Z takim prymitywnym zestawem wytrychów podchodzę do skrzyni z najmniejszym zamkiem i uklęknąwszy przy niej manipuluję drzazgami wewnątrz zamka w celu przekręcenia zamknięcia.

Dargo

Na swoje nieszczęście wybierasz najmniejszy (najtrudniejszy) z zamków, o naprawdę bardzo małych szczelinach. Twoje słomiane wytrychy szybko wyginają się i łamią zaśmiecając całe wnętrze zamka. Wydaje ci się, że to nie był dobry pomysł.

Marcix

*Noszjaniemogę...*
Staram się wydłubać resztki drzazg, po czym w podobny jak wcześniej sposób zdobywam kolejne trzy, a następnie zabieram się za średnią (tzn. łatwiejszą) skrzynię. Tym razem staram się robić to delikatnie, aby nie złamać drzazg.

Dargo

Przy średniej skrzyni idzie ci już znacznie lepiej, ale wyschnięta słoma najwidoczniej w ogóle nie nadaje się na wytrychy, gdyż po pewnym czasie znów się łamie.
-Hahahaha! On faktycznie nieźle cię poturbował! Hahahaha!- Słyszysz zza pleców śmiech swojego Delros'a który nadal przez cały czas nie może się powstrzymać od śmiechu po ostatnich wydarzeniach. -Masz, spróbuj tym.- Po czym na twojej głowie ląduje jakaś mała skórzana paczuszka, a sam Delros wychodzi z komnaty i zamyka drzwi na klucz.
-Lepiej zabierz się za ten zamek!- Słyszysz głos zza drzwi.

Marcix

-Zapłacisz mi za to!- mówię głośno z nutą groźby, biorąc paczkę i sprawdzając jej zawartość. Jednocześnie zastanawiam się, czy aby na pewno są to moi przyjaciele. Może tylko się ze mną droczy.

Dargo

W paczce znajdujesz kompletny zestaw wytrychów. Wyglądają na używane, ale zachowane są w idealnym stanie, więc z pewnością przy odrobinie zdolności w otwieraniu zamków, podołają każdemu.

Marcix

Z pomocą zdobytych wytrychów zaczynam otwierać skrzynie, począwszy od największego zamka a kończąc na najmniejszym.

Dargo

Zacząłeś od najmniejszego zamka, do którego ledwo udało ci się włożyć wytrychy, męczyłeś się z nim dobre 20min i nie przyniosło to żadnych rezultatów. Widocznie nie jest to zbyt duże wyzwanie jak dla ciebie. Postanawiasz zabrać się za większy zamek i jak poprzednio spędziłeś przy nim około 20min, ale tym razem udało ci się go otworzyć. Ostatni, największy zamek zajął ci tylko 10min co świadczy, że był najłatwiejszy do otwarcia. Były to jednak skrzynie treningowe, więc nie znalazłeś w nich zupełnie nic. Najmniejsza nadal jednak pozostaje zamknięta.

Marcix

(Chciałem otworzyć w odwrotnej kolejności, ale tak też może być.)

Przekonany o tym, że kiedyś nauczę się otwierać zamki jak prawdziwy fachowiec, zmierzam w kierunku drzwi, aby się z nimi rozprawić.
*Przy okazji rozprawię się z kimś jeszcze... Mwihih...*
Z zamkiem w drzwiach postępuję podobnie jak z tymi od skrzyń. Zważam również na różnice w jego budowie, żeby moje przyzwyczajenie do skrzyń nie okazało się dla mnie zgubne.

Dargo

Zamek w drzwiach okazuje się być nieznacznie trudniejszy od zamka przy średniej skrzyni. Męczysz się z nim dobre 50min ale w końcu udaje ci się otworzyć zamek. Po otwarciu 3 zamków, twoje umiejętności wzrastają w tym kierunku.

zdobywasz:
- otwieranie zamków lv1 (umiejętność szybkiego otwierania najprostszych zamków)

Marcix

Uśmiecham się krótko, chowając paczkę wytrychów do inwentarza, następnie uchylając drzwi i ostrożnie wystawiając przez powstałą szczelinę głowę, aby rozejrzeć się w pomieszczeniu. Staram się nie robić tego gwałtownie.

Dargo

W pomieszczeniu nie ma nikogo poza ogram, który siedzi na środku komnaty wpatrując się w drzwi i gdy zauważa twoją głowę od razu woła:
-O mały wreszcie wyjść! Ty nie być taki zły w otwierać zamki!- Tym razem nie chce cię przytulać.

Marcix

-Ciiiszej, nie tak głośno... Nie wiesz może, gdzie jest Delros?- wchodzę do pomieszczenia, zamykając za sobą drzwi.

Dargo

-Delros iść do miasta. Nie być tu nikogo poza ja i ty. Dlaczego ma mieć być cicho.- Odpowiada ogr ciągle patrząc się na ciebie.

Marcix

-A, chciałem go zaskoczyć... Oprowadzisz mnie po pokojach?- szacuję, czy zmieści się w drzwiach, po czym dodaję: -...chociaż trochę?