Sesje RPG

Marcix

Jest to krótki, standardowy miecz wojskowy charakterystyczny dla ludzi. Nienajgorszy efekt przy prostej budowie. Dodatkowo jest nieco porysowany, oraz nieumiejętnie oznaczony inicjałami, które zresztą nie wyglądają na dokończone. Spoglądasz na losowo wzięty przedmiot. Szpula nici nie wygląda na solidny dowód.

Dargo

Postanawiam pozostawić szpulę nici i zabieram miecz który znalazłem po czym szybko wycofuję się z groty i ruszam w kierunku wioski a następnie do burmistrza aby poinformować go o odkryciu.

Marcix

-Stój!- odezwał się dziecięcy głos, gdy zbliżałeś się do wyjścia. Odruchowo się odwracasz, jednocześnie widząc wychodzącego spod jednej z płacht młodego chłopca o przetłuszczonych, rudych włosach i z okiem przewiązanym szmatą.
-Zostaw, to moje.- oznajmił stanowczo.

Dargo

Zdziwiony widokiem chłopca w takim miejscu przez chwilę nie wiem co powiedzieć.
-Twoje? Co ty w ogóle tutaj robisz? To nie jest odpowiednie miejsce dla chłopaka w twoim wieku... Lepiej uciekaj stąd...- Mówię do chłopaka po czym zaczynam się patrzeć na miecz który stał się obiektem pożądania nas obu i dodaję. -A to ostrze bardzo mi się przyda... Kiedy już nie będzie mi potrzebny z chęcią ci go oddam... Ale to jeszcze nie teraz.- Po czym odwracam się w stronę schodów z zamiarem opuszczenia tego miejsca.

Marcix

-Ale ono jest moje. Dlaczego je zabierasz?- słowa chłopca zatrzymują cię.

Dargo

-Ponieważ jest mi potrzebne... Odniosę ci je za kilka godzin...- Odpowiadam chłopakami nie odwracając się do niego.

Marcix

Nagle odczuwasz ukłucie na wysokości nerek.
-A teraz mi je oddasz? Wypuść je z ręki i wynocha, w przeciwnym razie w twoich plecach utknie sztylet.- głos chłopaka zrobił się oschły. Wygląda na to, że go zlekceważyłeś.

Dargo

*Nie lubię tego...* Pomyślałem stojąc nieruchomo. -Dlaczego on jest dla ciebie taki ważny?- Mówię obracając jego upragnionym ostrzem w ręce tak aby ostrze zakreślało w powietrzu koła i międzyczasie sam odwracam głowę w tył aby zobaczyć chłopaka.

Marcix

Chłopak wznosi wzrok, aby popatrzeć ci w oczy. Widzisz w nich odbijający się wodospad.
-Są na nim moje inicjały. Poza tym nie wierzę ci. Mówię poważnie, upuść go na ziemię i idź w kierunku schodów.- znowu poczułeś ukłucie. Stwierdzasz, że dyskusja z dzieckiem nie ma sensu.

Dargo

-Więc chodź ze mną jeżeli mi nie wierzysz... Pójdziemy do wioski, porozmawiam z jednym gościem i oddam ci miecz. Pasuje?-

Marcix

-Nie.- powiedział jeszcze bardziej oschłym głosem.

Dargo

-Dobrze oddam ci miecz, ale pod warunkiem, że odpowiesz mi na kilka pytań...- Odpowiadam z niechęcią w głosie.

Marcix

-Najpierw miecz.

Dargo

Najpierw przyglądam się jeszcze przez chwilę klindze, aby wyczytać imię chłopaka, które ponoć miało być tam wyryte, a następnie już zdenerwowany łapię miecz z ostrzem skierowanym ku ziemi i silnie wbijam go w ziemię po stronie w której chłopak trzymał sztylet po czym odwracam się w jego stronę.
-A więc co tutaj robisz i co robią tutaj te skrzynie?- Pytam trochę zniecierpliwiony.

Marcix

Na mieczu jest wyskrobana jedna litera, wydaje się, że "T". Po rzuceniu mieczem o kamienne podłoże miecz nie wbija się w nie, jedynie uderzył ostrym końcem z brzękiem i z kolejnymi brzękami podskoczył w kierunku skrzyń. Po odwróceniu się spostrzegasz, że chłopiec stoi za tobą z wyciągniętym palcem. Korzystając z twojego oburzenio-zdezorientowania chłopak rzuca się do miecza obok, wyciągając go w twoim kierunku. Na pewno nie można mu zarzucić, że nie ma refleksu.
-Rozgość się. Dla bezpieczeństwa mógłbyś usiąść na tym kamieniu.- wskazuje kamień, przy którym stał oparty miecz. Spryciarz.