Sesje RPG

Marcix

Jak na razie plan okazuje się dobry, pnie nie ruszały się, kiedy zostały związane. Gdy Arrrg zręcznie kończył już jedną stronę (zajęło mu to około 15 minut, a gdybyś miał o 1 punkt inteligencji mniej, zajęłoby ci to pół godziny), po Darga przypłynął elf.
-Jak tam robota przy tratwie?- zapytał się dziarsko i z dystansem w głosie przybysz na łodzi, która przed chwilą szurnęła o piaszczyste dno przy małej plaży.

Godsbane

- HA!! Tratwa Arrrga lepsza od łelfia łódka! Mówią, że wy takie mondre a normalnej wielkości łodzi nie potrafić zrobić. - Patrze na elfa eksponując minę wyższości. Przynajmniej tak mi się wydaje bo prawdopodobnie jest to mina głupka wioskowego. - Wy poczekać... Arrrg skończy za pół godzina. Chyba, że wy mi pomóc. Wtedy szybciej. - pokazuję co i jak jeśli wykażą zainteresowanie.

Marcix

Niestety, elf widocznie stracił tobą zainteresowanie.
-My, elfy, nie robimy łódek. My je wyśpiewujemy z drewna. Nawet nie porównuj twojej tratwy do sposobu, w jaki elfy robią łodzie.- po czym zwrócił się do Darga: -Wskakujesz wreszcie

Godsbane

- Buhahaha - wybucham dzikim śmiechem - Wy je wyśpiewujecie takie mało praktyczne? Jak już wy takie zdolne to czego wy nie robić większe? Gupie gobliny robić wieloosobowe czółna w których się ork mieści a są duże mniejsi od was drzewolubów. Zresztą Arrrg przypomina, że to przez rozmiar waszej łódeczki musieć robić tratwa i to nie mając żadnych narzędzi czy nawet liny. Ehhh te łelfy....- sapię lekceważąco wracając do pracy przy tratwie.

Marcix

-Nie spodziewaliśmy się na twoje przybycie. Poza tym, ta łódka była gotowa w chwilę. Moglibyśmy mieć nawet cały okręt, gdybysmy tylko chcieli.

Dargo

podchodzę do elfa i wchodzę na łódkę -możemy płynąć -mówię do elfa po czym zwracam się do Arrrg'a -na pewno dasz sobie rade i trafisz na wyspę??-

Godsbane

- Jaką wyspę? Arrrg nie zna tego jeziora.

Marcix

-Wystarczy, że popłyniesz na sam środek. Gdy nie było jeszcze tej mgły, widzieliśmy te wyspy. Jeżeli warunki się nie pogorszą, powinieneś zobaczyć wyspy już po paru minutach płynięcia. To wszystko, życzę powodzenia.- powiedział elf, po czym odbił od brzegu razem z Dargiem.

Godsbane

- Tylko wy uprzedzić strażników, że oczekujecie orka! - krzyczę za nimi kończąc tratwę. Gdy tylko skończę pracę ruszam za nimi.

Marcix

Nie masz pojęcia, czy znikające we mgle elfy ciebie usłyszały. W kolejne 15 minut kończysz robotę. Okazuje się, że ciężko jest odbić od brzegu w grząskim mule. Po chwili od wypłynięcia stwierdzasz, że tyczka którą trzymasz w rękach nie dosięga już dna. Przez parę sekund dryfujesz spokojnie, po czym zatrzymujesz się na spokojnej tafli jeziora. Jesteś już dobre 100 metrów od brzegu z którego wyruszyłeś, gdy nagle zerwał się wiatr. Woda lekko zafalowała, a daleko w tyle usłyszałeś jęk kołyszącego się lasu. Ciemne chmury rozstąpiły się ukazując księżyc. Jest pełnia...
Po chwili wiatr ustaje, a tafla znowu staje się spokojna. Nic się nie rusza. Cały świat dookoła wygląda jakby był częścią jakiegoś namalowanego obrazu. Cisza zagłuszana jest biciem twojego serca.

Dargo

siadam na łódce i oczekuję na dopłynięcie do brzegu wyspy

Godsbane

Wyciągam toporek i posługuję nim się jak wiosłem.

Marcix

Wykonujesz kilkanaście machnięć, gdy nagle spostrzegasz brak tyczki. Widocznie przy wyjmowaniu toporka musiała wypaść z tratwy. Po odruchowym rozglądnięciu stwierdzasz, że unosi się na wodzie metr za tratwą. Dostrzegasz także, że nie widać nic przez mgłę dalej niż 5 metrów. Teraz jesteś przez nią otoczony ze wszystkich stron. Wydaje ci się to dziwne. Mgła szybciej ogarnia ciebie, niż ty w nią wpływasz. Tak czy inaczej, warto by było uratować tyczkę chociażby ze względu braku potrzeby wykonywania drugiej. Zastygła tafla jeziora może ci to ułatwić, co innego na wzburzonym morzu.

Godsbane

- Woda? behhhh!! Arrrg już w tym miesiącu się kąpał! - mówię sam do siebie wzdrygując sie na samą myśl. Zostawiam tyczkę w spokoju i macham toporkiem to z jednej to z drugiej strony tratwy kierując się na środek jeziora.

Marcix

Płyniesz przez dłuższy czas, gdy nagle spostrzegasz kątem oka tyczkę. Jest nadal 1 metr za tratwą. Zupełnie jakby kusiła do sięgnięcia po nią. Sytuacja nie jest już tylko dziwna. Teraz jest to podejrzane. Tym czasem mgła robi się coraz gęstsza. Twoja widoczność ogranicza się do 4 metrów. Nie masz już pojęcia, gdzie płynąć. A może minąłeś już wyspę? W twoim niewielkim umyśle pojawia się iskra paranoi.